Αυτό που άθελα μας οι γονείς με την με την υπερπροστασία κάνουμε
στα παιδιά μας περιγράφεται γλαφυρά στην παρακάτω ιστορία
Κάποιος, κάποτε, βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα, παρουσιάστηκε, ένα μικρό άνοιγμα στο κουκούλι. Ο άνθρωπος κάθισε και παρατηρούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες, καθώς εκείνη αγωνιζόταν να περάσει το σώμα της μέσα από τη μικρή τρύπα. Κάποια στιγμή φάνηκε ανήμπορη να προχωρήσει άλλο. Έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Με ένα ψαλίδι, έκοψε το υπόλοιπο κομμάτι του κουκουλιού. Η πεταλούδα πρόβαλε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και μαραμένα φτερά. Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί την πεταλούδα, γιατί περίμενε ότι τα φτερά της θα μεγάλωναν και θα άπλωναν για να στηρίξουν το σώμα της, το οποίο θα ξεπρηζόταν σιγά σιγά. Αυτό όμως δεν έγινε. Αντίθετα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της σέρνοντας το πρησμένο σώμα της και έχοντας μαραμένα φτερά. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει. Αυτό που ο άνθρωπος, με την καλοσύνη και τη βιασύνη του, δεν κατάλαβε ήταν πως ο αγώνας για να βγει η πεταλούδα από το άνοιγμα ήταν ο τρόπος με τον οποίο η Φύση διοχέτευε υγρό από το σώμα της προς τα φτερά, ούτως ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις ελευθερωθεί από το κουκούλι.
Μερικές φορές, οι δυσκολίες είναι ακριβώς αυτό που έχουμε ανάγκη στη ζωή μας. Αν ο θεός μας επέτρεπε να διασχίσουμε τη ζωή χωρίς εμπόδια, δε θα αποκτούσαμε τη δύναμη που δικαιούμαστε. Δε θα πετούσαμε ποτέ…
Συχνά στο γραφείο μου με επισκέπτονται γονείς που είναι διατεθειμένοι να κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα για το παιδί τους, γιατί δυσκολεύονται να το βλέπουν να ζορίζεται και να πονάει. Σαφώς κάθε γονιός θέλει να κάνει το καλύτερο για το παιδί του και το οφείλει. Δεν αναφέρομαι σε αυτό αλλά στην τάση που έχουμε οι γονείς να είμαστε υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά μας και να μην τα αφήνουμε να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ζοριστούν. Είναι αναγκαίο ως γονιός να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι ο πόνος και η δυσκολία είναι από τα απαραίτητα μαθήματα που πρέπει να μάθει κάθε ανθρώπινο ον και κατά συνέπεια και το παιδί μου για να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει. Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας να διαχειρίζονται τις δυσκολίες και τις αναποδιές της ζωής, να τους δώσουμε τα απαραίτητα εφόδια για να τις αντιμετωπίσουν. Είναι απαραίτητο να τους αφήσουμε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Αυτό θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση τους, θα τονώσει την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους και θα τα δυναμώσει. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει ένας γονιός για το παιδί του είναι να του δώσει πρώτα ρίζες και έπειτα να του μάθει να πετάει και να εύχεται να είναι γερά τα φτερά του, έτσι ώστε να πετάξει όσο μακριά επιθυμεί.
Εκεί που οι γονείς κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, τα παιδιά θα κάνουν το ελάχιστο για τον εαυτό τους
Χάμπαρντ Ε