Ολοένα και περισσότερο βλέπουμε γονείς που ψάχνονται στο θέμα της διατροφής, αναγνωρίζουν τα οφέλη του θηλασμού και της συγκοίμησης (co-sleeping), στις διάφορες πλατείες μανάδες ή πατεράδες ‘’φοράνε’’ τα μωρά τους. Εάν δεν είναι μόδα, τότε τι συμβαίνει; Το σίγουρο είναι ότι κάτι αλλάζει, κάτι καινούριο έρχεται στον τρόπο ανατροφής των παιδιών μας. Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Πρόκειται για έναν διαφορετικό τρόπο διαπαιδαγώγησης, που αποκαλείται attachment parenting. Το AP ή αλλιώς θεωρία προσκόλλησης -τείνουμε να χρησιμοποιούμε τον αγγλικό όρο, καθώς στα ελληνικά η λέξη προσκόλληση έχει αρνητική χροιά- βασίζεται στις αρχές της θεωρίας προσκόλλησης στην αναπτυξιακή ψυχολογία. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή το βρέφος χτίζει ισχυρότατο δεσμό με τον άνθρωπο που τον φροντίζει στα πρώτα χρόνια της ζωής του με συνέπειες για όλη του τη ζωή. Γονείς διαθέσιμοι και που ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες του παιδιού τους το βοηθούνε να αναπτύξει ασφαλή προσκόλληση, ενώ αντίθετα συναισθηματικά απόντες ή αδιάφοροι γονείς δημιουργούν τη λεγόμενη ανασφαλή προσκόλληση, που σχετίζεται με αρκετά ψυχολογικά προβλήματα, όπως ανησυχία, κατάθλιψη και διατροφικές διαταραχές.
Τη θεωρία του attachment parenting διατύπωσε αρχικά ο John Bowlby και την εξέλιξε στην συνέχεια ο παιδίατρος Dr William Sears που θεωρείται και ο εμπνευστής της μεθόδου.
Σύμφωνα με τον Sears υπάρχουν εφτά κανόνες ,τα 7 B ,που εφαρμόζονται από τη γέννηση του παιδιού μέχρι την ενηλικίωση και είναι οι ακόλουθοι
Birth bonding Σωματική επαφή της μητέρας με το μωρό από την πρώτη στιγμή της γέννησης του.
Breastfeeding τα μακροχρόνια οφέλη του θηλασμού τόσο για το μωρό όσο και για την ίδια τη μητέρα έχουν αναλυθεί σε άπειρα άρθρα και για αυτό δε θα επεκταθώ. Θα αναφερθώ μόνο στην ενδυνάμωση του δεσμού μεταξύ μητέρας βρέφους αλλά και στην προαγωγή της σωματικής υγείας και των δύο.
Babywearing κουβαλάω το μωρό με μάρσιππο ,σλινγκ, μει ται ή απλά αγκαλιά ,με σκοπό να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο σε επαφή με το κύριο πρόσωπο φροντίδας και να νιώθει ασφαλές.
Bedding close to baby το να κοιμάται όλη η οικογένεια μαζί έχει ευεργετικά αποτελέσματα για όλη την οικογένεια (με απαραίτητα μέτρα προστασίας εννοείται)
Belief in the language value of your baby ‘ s cry αν το παιδί δεν κλάψει ,η μάνα δε θα το ταίσει ,λέγανε οι γιαγιάδες μας. Μέσα από το κλάμα το παιδί μας μιλάει για αυτό που χρειάζεται. Δε μας χειρίζεται, δε το κακομαθαίνουμε, απλά εκφράζει την ανάγκη του για φαγητό ,αγκαλιά, παρηγοριά, γιατί έχει πονάκια ή ό,τι άλλο. Είναι αναγκαίο να αναγνωρίσουμε και να ανταποκριθούμε στα σήματα του παιδιού. Κάθε φορά που ανταποκρινόμαστε άμεσα ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση του, δημιουργούμε ασφαλές περιβάλλον για να αναπτυχθεί και του δίνουμε το μήνυμα ότι είναι πολύ σημαντικό για εμάς.
Beware of baby trainers προσοχή σε όσα λένε οι ειδικοί
«Μη το παίρνεις αγκαλιά», «θα κακομάθει», «άστο να κλαίει», «σας χειρίζεται». Οδηγίες που αντιμετωπίζουν το παιδί ως κατοικίδιο και όχι με σεβασμό στις ανάγκες του. Ας εμπιστευτεί κάθε μητέρα το μητρικό της ένστικτο και ας κάνει εκείνο που η ίδια νομίζει ότι είναι καλύτερο για το παιδί της.
Balance χρόνος προσαρμογής μέχρι να βρεθούν οι ισορροπίες στη σχέση του ζευγαριού στις ανάγκες του παιδιού αλλά και του κάθε γονιού ξεχωριστά.
Δε ξέρω αν πρόκειται για την νέα τάση του Hollywood, διακρίνω όμως μία ανάγκη να επιστρέψουμε πίσω στην φύση, σε αυτά που ακούγαμε από τις γιαγιάδες μας, να έρθουμε πιο κοντά στα ένστικτα μας και να αφήσουμε την φύση να μας καθοδηγήσει. Θεωρώ σημαντικό κάθε γονιός να εκπαιδεύεται, μέσα από διάβασμα ή μέσα από ομάδες γονέων ,ώστε να αναπτύσσει ολοένα και περισσότερη ενσυναίσθηση στις ανάγκες του παιδιού του.
Ας δοκιμάσουμε να αφουγκραστούμε τα παιδιά μας. Θα μας εκπλήξουν με αυτά που θα μας πούνε και για όσα έχουν ακόμη να μας μάθουνε.
Κυριακή Σαούλη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια